Terapia Manualna Łomianki i Kinezyterapia

Kinesiotaping (plastrowanie dynamiczne) to metoda terapeutyczna wykorzystywana m.in. w fizjoterapii, ortopedii czy medycynie sportowej polegająca na przyklejeniu elastycznego, przepuszczającego powietrze, wodoodpornego plastra na wybraną partię ciała. Taśmy naklejone przez specjalistę delikatnie naciągają skórę tworząc przestrzeń między powięzią, a skórą właściwą, co prowadzi do poprawy krążenia krwi, limfy oraz regeneracji. Zabieg ten pozwala na:

• zmniejszenie stanów zapalnych i obrzęków,
• zwiększa zakresy ruchu,
• działa przeciwbólowo
• zapobiega powstawaniu kontuzji podczas aktywności fizycznych.

Wskazania:

• wady postawy,
• ból kręgosłupa, rwy kulszowej,
• urazy lub kontuzje kolana, barku, szyi,
• obrzęki limfatyczne,
• skręcenia,
• naderwanie mięśnia,
• ból kręgosłupa u kobiet w ciąży,
• porażenie nerwu twarzowego,
• napięcia mięśniowe,
• blizny, rozstępy, zmarszczki.

Suche igłowanie polega na wykorzystaniu specjalnych igieł do nakłuwania określonych punktów spustowych czyli miejsc na ciele w postaci bolesnych zgrubień, guzków lub pasm w mięśniach. Miejsca te zwykle występują w obrębie pasm mięśniowo-powięziowych i odznaczają się wyjątkowo wysokim poziomem wrażliwości. Efektem tego jest duża tkliwość tych punktów, zwykle poprzez bóle rzutowane lub promieniujące odczuwalne niekiedy w zupełnie innych strukturach ciała.

Wskazania

• Zespół bolesnego barku (tzw. barku zamrożonego)
• Stan zapalny rozcięgna podeszwowego stóp
• Zespół ciasnoty podbarkowej
• Zespół cieśni nadgarstka (ucisku nerwu pośrodkowego)
• Łokieć tenisisty
• Różnego rodzaju tendinopatie (schorzenia ścięgien)
• Napięciowe bóle głowy
• Zespoły bólowe kręgosłupa
• Mobilizacja blizn pooperacyjnych
• Stan przypominający rwę kulszową
• Kolano biegacza i zespół pasma biodrowo-piszczelowego

Terapia manualna tkanek miękkich opiera się na warstwowej pracy tkankowej, która prowadzi do rozluźnienia nieprawidłowych napięć w ciele. Metoda ta daje możliwość wpływania na stan napięcia mięśniowego oraz powięziowego przy dysfunkcjach narządu ruchu oraz wadach postawy.

Masaż tkanek głębokich jest jedną z metod terapii manualnej tkanek miękkich. Jako narzędzia pracy stosuje się głównie palce, kostki palców, pieści, przedramię i łokieć. Metoda ta nie wiąże się z wywieraniem mocnego nacisku na tkanki, nie wymaga od terapeuty dużej siły. Każdy ruch wykonywany jest bardzo powoli, z ogromną precyzją i odpowiednio dobraną siła nacisku. Masaż tkanek głębokich jest jedną ze skutecznych i efektywnych metod terapii, a jego rezultaty mozna zauważyć już po krótkiej sesji.

Wskazania:

• Leczenie mięśniowo-powięziowych zespołów bólowych (np. kręgosłupa)
• Terapia blizn i obrzęków
• Ograniczenie ruchomości stawów
• Po unieruchomieniu stawów
• Zaburzenia napięć mięśniowych
• Sztywność mięśni
• Migreny, napięciowe bóle głowy
• Choroby zwyrodnieniowe, reumatyczne
• Wady postawy

Terapia punktów spustowych jest to technika, która wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów w różnych kierunkach we wrażliwych miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Terapia punktów spustowych czasem jest też nazywana terapią mięśniowo – powięziową.

Wskazania:

• Bóle różnego pochodzenia
• Zaburzenia napięcia mięśniowego
• Ograniczenia ruchomości
• Sztywność karku
• Zespoły bólowe kręgosłupa i stawów obwodowych
• Stany pourazowe tkanek miękkich: stan po zwichnięciu, skręceniu, naderwaniu
• Łokieć golfisty
• Łokieć tenisisty
• Zespół bolesnego barku
• Zespół cieśni nadgarstka

Pinoterapia to stosunkowo nowa metoda terapii manualnej. Metoda łączy medycynę konwencjonalną z medycyną alternatywną. Zaliczana jest do terapii odruchowych, które wykorzystują możliwości samonaprawcze organizmu. Polega ona na uciskaniu i stymulowaniu określonych punktów na ciele przy pomocy specjalnych gwoździ medycznych zwanych pinami. Metoda ta wywiera pozytywny wpływ na sferę psychiczną oraz fizyczną, zmniejsza napięcie mięśni, pobudza układ współczulny i pobudza krążenie krwi.

Wskazania:

• Dolegliwości mięśniowo–powięziowe
• Stany po urazach
• Terapia blizn
• Niektóre choroby neurologiczne
• Choroba Parkinsona
• Stwardnienie rozsiane (SM)
• Ograniczenie zakresu ruchomości w stawach
• Bóle głowy

PNF (proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu) opierając się na budowie anatomicznej człowieka proponuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego. Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych – osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Proponowana pacjentowi terapia ma być bezbolesna i funkcjonalna, to znaczy zgodna z potrzebami ruchowymi pacjenta i wzorowana na naturalnych ruchach zdrowego człowieka. Zgodnie z koncepcją PNF badanie i terapia stanowią integralną całość i wzajemnie się implikują. Terapeuta poszukuje przyczyn problemów zgłaszanych przez pacjenta, jednak w realizacji celów wyznaczonych w terapii opiera się przede wszystkim na potencjale nie uszkodzonych bądź najsprawniejszych jego sfer ruchowych.

Koncepcja Maitland odnosi się do terapii manualnej we wstępnych i dalszych fazach leczenia zaburzeń funkcjonalnych w stawach, mięśniach i układzie nerwowym. Zastosowanie technik w Koncepcji Maitland opiera się na wnioskowaniu klinicznym, biorąc także pod uwagę klasyfikację ICF (Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia). Cechą szczególną tej Koncepcji jest połączenie indywidualnego i specyficznego podejścia terapeutycznego (zarówno w fazach początkowych, jak i późniejszych etapach leczenia) z doświadczeniem klinicznym terapeuty i najnowszymi odkryciami naukowymi. Oprócz mobilizacji i manipulacji stawów kończyn i kręgosłupa, Koncepcja wykorzystuje także techniki neurodynamiczne, stretching mięśni, ćwiczenia stabilizacyjne i indywidualnie dopasowane ćwiczenia, które pacjent może wykonywać w domu.

Trójpłaszczyznowa terapia skolioz (metoda Lehnert – Schroth) jest to jedna z najskuteczniejszych metod stosowanych w leczeniu skolioz, tzw. wewnętrzna korekcja. Jest to ortopedyczno-oddechowy system polegający na stosowaniu ćwiczeń w trzech płaszczyznach: czołowej, strzałkowej i poprzecznej.