Terapia Manualna Łomianki i Kinezyterapia

Kinesiotaping (plastrowanie dynamiczne) to metoda terapeutyczna wykorzystywana m.in. w fizjoterapii, ortopedii czy medycynie sportowej polegająca na przyklejeniu elastycznego, przepuszczającego powietrze, wodoodpornego plastra na wybraną partię ciała. Taśmy naklejone przez specjalistę delikatnie naciągają skórę tworząc przestrzeń między powięzią, a skórą właściwą, co prowadzi do poprawy krążenia krwi, limfy oraz regeneracji. Zabieg ten pozwala na:

• zmniejszenie stanów zapalnych i obrzęków,
• zwiększa zakresy ruchu,
• działa przeciwbólowo,
• zapobiega powstawaniu kontuzji podczas aktywności fizycznych.

Wskazania:

• wady postawy,
• ból kręgosłupa, rwy kulszowej,
• urazy lub kontuzje kolana, barku, szyi,
• obrzęki limfatyczne,
• skręcenia,
• naderwanie mięśnia,
• ból kręgosłupa u kobiet w ciąży,
• porażenie nerwu twarzowego,
• napięcia mięśniowe,
• blizny, rozstępy, zmarszczki.

Suche igłowanie polega na wykorzystaniu specjalnych igieł do nakłuwania określonych punktów spustowych czyli miejsc na ciele w postaci bolesnych zgrubień, guzków lub pasm w mięśniach. Miejsca te zwykle występują w obrębie pasm mięśniowo-powięziowych i odznaczają się wyjątkowo wysokim poziomem wrażliwości. Efektem tego jest duża tkliwość tych punktów, zwykle poprzez bóle rzutowane lub promieniujące odczuwalne niekiedy w zupełnie innych strukturach ciała.

Wskazania

• zespół bolesnego barku (tzw. barku zamrożonego),
• stan zapalny rozcięgna podeszwowego stóp,
• zespół ciasnoty podbarkowej,
• zespół cieśni nadgarstka (ucisku nerwu pośrodkowego),
• łokieć tenisisty,
• różnego rodzaju tendinopatie (schorzenia ścięgien),
• napięciowe bóle głowy,
• zespoły bólowe kręgosłupa,
• mobilizacja blizn pooperacyjnych,
• stan przypominający rwę kulszową,
• kolano biegacza i zespół pasma biodrowo-piszczelowego.

Terapia manualna tkanek miękkich opiera się na warstwowej pracy tkankowej, która prowadzi do rozluźnienia nieprawidłowych napięć w ciele. Metoda ta daje możliwość wpływania na stan napięcia mięśniowego oraz powięziowego przy dysfunkcjach narządu ruchu oraz wadach postawy.

Masaż tkanek głębokich jest jedną z metod terapii manualnej tkanek miękkich. Jako narzędzia pracy stosuje się głównie palce, kostki palców, pieści, przedramię i łokieć. Metoda ta nie wiąże się z wywieraniem mocnego nacisku na tkanki, nie wymaga od terapeuty dużej siły. Każdy ruch wykonywany jest bardzo powoli, z ogromną precyzją i odpowiednio dobraną siła nacisku. Masaż tkanek głębokich jest jedną ze skutecznych i efektywnych metod terapii, a jego rezultaty można zauważyć już po krótkiej sesji.

Wskazania:

• leczenie mięśniowo-powięziowych zespołów bólowych (np. kręgosłupa),
• terapia blizn i obrzęków,
• ograniczenie ruchomości stawów,
• po unieruchomieniu stawów,
• zaburzenia napięć mięśniowych,
• sztywność mięśni,
• migreny, napięciowe bóle głowy,
• choroby zwyrodnieniowe, reumatyczne,
• wady postawy.

Terapia punktów spustowych jest to technika, która wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów w różnych kierunkach we wrażliwych miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Terapia punktów spustowych czasem jest też nazywana terapią mięśniowo – powięziową.

Wskazania:

• bóle różnego pochodzenia,
• zaburzenia napięcia mięśniowego,
• ograniczenia ruchomości,
• sztywność karku,
• zespoły bólowe kręgosłupa i stawów obwodowych,
• stany pourazowe tkanek miękkich: stan po zwichnięciu, skręceniu, naderwaniu,
• łokieć golfisty,
• łokieć tenisisty,
• zespół bolesnego barku,
• zespół cieśni nadgarstka.

Pinoterapia to stosunkowo nowa metoda terapii manualnej. Metoda łączy medycynę konwencjonalną z medycyną alternatywną. Zaliczana jest do terapii odruchowych, które wykorzystują możliwości samonaprawcze organizmu. Polega ona na uciskaniu i stymulowaniu określonych punktów na ciele przy pomocy specjalnych gwoździ medycznych zwanych pinami. Metoda ta wywiera pozytywny wpływ na sferę psychiczną oraz fizyczną, zmniejsza napięcie mięśni, pobudza układ współczulny i pobudza krążenie krwi.

Wskazania:

• dolegliwości mięśniowo–powięziowe,
• stany po urazach,
• terapia blizn,
• niektóre choroby neurologiczne,
• choroba Parkinsona,
• stwardnienie rozsiane (SM),
• ograniczenie zakresu ruchomości w stawach,
• bóle głowy.

PNF (proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu) opierając się na budowie anatomicznej człowieka proponuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego. Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych – osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Proponowana pacjentowi terapia ma być bezbolesna i funkcjonalna, to znaczy zgodna z potrzebami ruchowymi pacjenta i wzorowana na naturalnych ruchach zdrowego człowieka. Zgodnie z koncepcją PNF badanie i terapia stanowią integralną całość oraz wzajemnie się implikują. Terapeuta poszukuje przyczyn problemów zgłaszanych przez pacjenta, jednak w realizacji celów wyznaczonych w terapii opiera się przede wszystkim na potencjale nieuszkodzonych bądź najsprawniejszych jego sfer ruchowych.

Koncepcja Maitland odnosi się do terapii manualnej we wstępnych oraz dalszych fazach leczenia zaburzeń funkcjonalnych w stawach, mięśniach i układzie nerwowym. Zastosowanie technik w Koncepcji Maitland opiera się na wnioskowaniu klinicznym, biorąc także pod uwagę klasyfikację ICF (Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia). Cechą szczególną tej Koncepcji jest połączenie indywidualnego i specyficznego podejścia terapeutycznego (zarówno w fazach początkowych, jak i późniejszych etapach leczenia) z doświadczeniem klinicznym terapeuty oraz aktualnymi odkryciami naukowymi. Oprócz mobilizacji, manipulacji stawów kończyn i kręgosłupa, koncepcja wykorzystuje także techniki neurodynamiczne, stretching mięśni, ćwiczenia stabilizacyjne.

Trójpłaszczyznowa terapia skolioz (metoda Lehnert – Schroth) jest to jedna z częściej metod stosowanych w leczeniu skolioz, tzw. wewnętrzna korekcja. Jest to ortopedyczno-oddechowy system polegający na stosowaniu ćwiczeń w trzech płaszczyznach: czołowej, strzałkowej i poprzecznej.