Zamrożony bark

Czym jest zamrożony bark?

Zamrożony bark, znany również jako adhezyjne zapalenie torebki stawowej, to schorzenie charakteryzujące się bolesnym ograniczeniem ruchomości stawu ramiennego. Choć nazwa sugeruje zamarznięcie, torebka stawowa nie tyle zamarza, co stan zapalny i tworzenie blizn powodują utratę ruchomości i ból. W tym artykule przyjrzymy się przyczynom, objawom, metodom diagnozy, opcjom leczenia oraz procesowi rehabilitacji w przypadku zamrożonego barku. Najczęściej dotyczy on kobiet w średnim wieku.

Przyczyny powstawania zamrożonego barku

Dokładne przyczyny zamrożonego barku nie są do końca poznane, ale istnieją czynniki, które mogą do tego stanu prowadzić:

1. Blizny i adhezje: Wnętrze torebki stawowej może ulec bliznowaceniu i zrostom, co prowadzi do ograniczenia ruchomości stawu.
2. Zapalenie torebki stawowej: Stan zapalny torebki stawowej może spowodować wzrost ilości płynu stawowego, co ogranicza ruchomość i wywołuje ból.
3. Choroby układowe: Niektóre choroby, takie jak cukrzyca czy choroby tarczycy, zwiększają ryzyko wystąpienia zamrożonego barku.
4. Przewlekły ból: Długotrwały ból barku, wynikający z urazu lub przeciążenia, może przyczynić się do rozwoju tego schorzenia.

Objawy zamrożonego barku

Objawy zamrożonego barku rozwijają się stopniowo i można podzielić je na trzy fazy:

1. Faza bólu (zamrażania), 1-8 tyg.: Początkowo pacjent odczuwa silny ból w obrębie barku, zwłaszcza przy próbie ruchu. Ból może być szczególnie intensywny w nocy. W pierwszej kolejności ograniczona jest rotacja zewnętrzna ramienia.
2. Faza zamrożenia, 9 do 16 msc: Ruchomość stawu jest znacznie ograniczona, co utrudnia wykonywanie codziennych czynności. W tej fazie ból może się złagodzić, jednak ograniczenie ruchu jest bardziej dokuczliwe.
3. Faza rozmrożenia 12-40 tyg.: Ruchomość stawu stopniowo się poprawia, choć nadal może być ograniczona. Ból może ustąpić lub znacznie się zmniejszyć.

Na czym opiera się diagnoza?

Diagnoza zamrożonego barku opiera się na analizie objawów, wywiadzie medycznym i badaniu fizycznym. Lekarz może również zlecić dodatkowe badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny czy zdjęcie rentgenowskie, aby wykluczyć inne schorzenia, które mogą powodować podobne objawy.

Leczenie zamrożonego barku

Najbardziej istotne jest to, by nie lekceważyć pierwszych objawów. Leczenie zamrożonego barku ma na celu zmniejszenie bólu, przywrócenie pełnej ruchomości stawu i poprawę jakości życia pacjenta. Obejmuje to:

1. Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne: Mogą pomóc w łagodzeniu bólu i stanu zapalnego.
2. Ćwiczenia: Wykonywanie odpowiednich ćwiczeń wzmacniających i rozciągających może przywrócić ruchomość stawu.
3. Iniekcje sterydowe: Podawane bezpośrednio do torebki stawowej, zmniejszają stan zapalny i ból.
4. Terapia manualna: Manipulacje, terapia punktów spustowych, masaż powięziowy, praca na przegrodach mięśniowych wykonywana przez fizjoterapeutę mogą pomóc w poprawie ruchomości stawu.
5. Chłodzenie tkanek: Nowatorskie podejście, które może przynieść ulgę w bólu i obrzęku.
6. W ostateczności operację po której konieczne jest natychmiastowe usprawnianie i rehabilitacja.

Rehabilitacja

Rehabilitacja po leczeniu ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu nawrotom i przywróceniu pełnej ruchomości stawu. Regularne wykonywanie zaleconych ćwiczeń oraz utrzymanie aktywności fizycznej są niezwykle istotne.

Podsumowanie

Zamrożony bark to bolesne schorzenie, które ogranicza ruchomość stawu ramiennego. Choć dokładne mechanizmy nie są w pełni poznane, istnieją skuteczne metody leczenia i rehabilitacji, które mogą pomóc pacjentom odzyskać sprawność. Wczesna diagnoza i odpowiednie podejście terapeutyczne odgrywają kluczową rolę w skutecznym zarządzaniu tym schorzeniem. Pacjenci powinni współpracować z zespołem medycznym, aby osiągnąć najlepsze wyniki i cieszyć się pełnym zakresem ruchu w ramieniu.